Durante ese réxime, os grupos de esquerda, que loitaban por condicións máis equitativas de vida, utilizando algún medios violentos, foron reprimidos con gran violencia, nunha guerra sucia sen piedade. Establecéronse máis de 350 campos de detención ilegal e moitas persoas foron detidas sen coñecerse o seu paradoiro, desaparecidos.
As nais destas persoas, cansadas de reclamar nas instancias gobernamentais e presentar infrutuosos recursos reuníronse na Plaza de Mayo, fronte á Casa Rosada (sede do goberno), en Buenos Aires, o 30 de abril de 1977 por iniciativa dunha delas, Azucena Vilaflor de Devincenti, que propuxo loitar unidas pacificamente para saber o destino dos seus fillos. Todos os xoves se foron xuntando, primeiro só catorce e logo sumáronse moitas máis, que camiñaban en círculos arredor da pirámide de maio. Lucían sobre as súas cabezas, como símbolo, panos brancos, simbolizando os cueiros que usaron seus fillos cando eran bebés. Foron chamadas 'as tolas da praza' ou 'nais de terroristas' e a cidadanía temía acercarse a elas, por medo ás represalias por parte do goberno. As nais decidiron deixar de manifestarse o 26 de xaneiro de 2006.
As avoas da Plaza de Mayo teñen como presidenta a Estela Barnes de Carlotto, cuxa filla foi secuestrada, tendo un fillo en cativerio que aínda non foi atopado. Teñen por finalidade devolverlles a identidade aos nenos que naceron en nos cárceres da ditadura, cuxas nais foron asasinadas e que creceron sen coñecer a súa historia, moitos de eles, adoptados polos mesmos asasinos dos seus pais. Ata 2006 foron 84 os nenos recuperados.
Melisa e Sheila (4ºA)
Ningún comentario:
Publicar un comentario