sábado, 27 de abril de 2013

O Xurelo e os residuos radioactivos na foxa atlántica


O 14 de setembro de 1981 catorce heroes partían do porto de Ribeira cara a foxa atlántica no Xurelo, un pequeño barco palangreiro. O seu obxectivo era denunciar a existencia dun cemiterio radioactivo a 250 millas de Fisterra: "Vimos no nome de Galicia e de todos os pobos que queren unha vida en paz. O Atlántico é unha fonte de vida e riqueza. O Atlántico é un sinal de indentidade para Galicia e para moitos outros pobos. O Atlántico debe ser símbolo de vida e non de morte".
Greenpeace tiña denunciado a existencia das verteduras radioactivas. Os residuos das centrais nuclares de países como Bélxica, Holanda ou Alemaña trasladábanse en grandes mercantes á denominada fosa atlántica, onde eran lanzados ó mar no interior duns bidóns de 200 litros sen o coñecemento da cidadanía. A alerta da organización ecoloxista foi recollida polo partido nacionalista Esquerda Galega, que promoveu protestas en toda Galicia, ante a indeferenza da maioría da poboación, mesmo das confrarías de pescadores. Cando solicitaron un barco, só obtiveron resposta do patrón Ángel Vila, que xunto a tres mariñeiros de confianza, puxo a disposición da causa o seu barco, O Xurelo, símbolo da loita. "Vila é un tipo marabilloso, como o capitán que viaxa ó corazón da escuridade de Conrad", destaca o escritor e xornalista Manolo Rivas, que participou na primeira expedición.
Foi unha viaxe chea de dificultades, que aumentaron coa avaría do barco de Greenpeace, o Sirius, que non puido acompañalos. A inestabilidade da pequena nave naquel océano inmenso e as dificultades para chegar a unha zona da que apenas se tiñan coordenadas imprecisas acompañou ós tripulantes durante tres días. O 17 de setembro atoparon aos mercantes botando bidóns ao mar. Foron acosados por unha fragata militar holandesa, que case os afunde, pero conseguiron regresar á terra coas imaxes de como se tiraban os residuos, causando un gran impacto na opinión pública. No porto de Ribeira foron recibidos por unha multitude.
Foi o espertar dunha conciencia ecoloxista, seguida por outra expedición e da valente e arriscada actuación de Greenpeace, que conseguiu que ano e medio despois se prohibisen as verteduras nucleares no mar. Pero aí seguen 140.000 Tm de residuos nucleares a 4.000 metros de profundidade sen que se coñeza o seu estado.


sábado, 6 de abril de 2013

CORALIA E MARUXA, VÍTIMAS DO FRANQUISMO


Seguramente moitos de nós témonos fotografado na Alameda de Santiago coa acolledora escultura das ‘dúas marías’ (a miúdo estragada por imbéciles e ignorantes). Esta escultura foi realizada en 1994 por César Lombera en homenaxe a dúas irmás de gran sona en Compostela. Na súa biografía se reflicte con toda a súa crueza a miseria do franquismo, miseria material pero, sobre todo, miseria moral, que as mulleres padeceron con maior intensidade. O documental de Henrique Rivadulla Corcón “Coralia e Maruxa. As irmás Fandiño”, conta a súa desgracida vida.
 ‘As marías’ son Coralia e Maruxa Fandiño. Tamén foron coñecidas por ‘as dúas en punto’, xa que esta era a hora na que iniciaban o seu paseo diario pola cidade, sempre polas mesmas rúas. As súas roupas e o a maquillaxe, extravagante para os convencionalismos sociais, facíanas destacar no cincento ambiente franquista. A súa historia é unha historia de violencia, de medo.
Tres dos seus 11 irmáns eran, antes da Guerra Civil, membros do sindicato anarquista, a CNT. Ao producirse o golpe un dos irmás foi asasinado polos falangistas, mentres outros dous conseguiron fuxir. Como ocorreu en moitas outras ocasións, a familia converteuse tamén en vítima do terror fascista pois sufriu a violencia das hordas da Falange para intentar coñecer o paradoiro dos fuxidos. As dúas irmás eran obrigadas a levantarse de noite, espidas na rúa... e non se sabe que cantas máis humillacións tiveron que aturar, ata que os seus irmáns foron arrestados. En plena mocidade, a súa vida quedou marcada para sempre e, como é obvio, seguro que lles afectou psicoloxicamente.
A represión tamén afectou a súa economía. Pasaron verdadeiras penalidades xa que se viron obrigadas a deixar de traballar de costureiras cando perderon aos clientes, por ser dunha familia anarquista. Os veciños axudáronas a sobrevivir e incluso a principios do 60 organizaron unha colecta, chegando a xuntar 250.000 pesetas daquela, para axudarlles a amañar o tellado da casa, abatido por un temporal.
Coralia e Maruxa sempre chamaron a atención pola súa resistencia a pregarse aos costumes da masa. Adoitaban botarlle flores aos homes e enredaban cos estudantes, sobre todo, a maior en idade, pero máis pequena de estatura, Maruxa. Eran dúas persoas diferentes dentro dunha sociedade estreita e triste, condenada a uns hábitos hipócritas “por la gracia de Dios”.
Na foto vese a Coralia e Maruxa rodeadas por un grupo de mozos na Porta Faxeira. Son as dúas en punto e elas convértense na atracción de estudantes e mariñeiros de permiso, que desafogan as súas reprimidas palpitacións acosando a dúas ‘tolas’. Todo está permitido, a burla, o asoballamento... Elas foxen, quizais lembrando o que lle fixeron pasar os fascistas nos anos corenta. Nada é capaz de vencer ao medo, nin os pos de arroz das maquillaxes, nin as roupas cheas de color. Non hai disfrace que alivie tanta angustia acumulada. Pero hai que seguir adiante, a Alameda espéraas.
Por desgraza, ‘as marías’ seguen contemplando como moitos homes continúan a maltratar ás mulleres, acosándoas como se non foran nada, só un obxecto para entretemento dos machos. Se algunha homenaxe lle podemos facer a Coralia e Maruxa, e a todas as mulleres vítimas do machismo e do fascismo, debe de ser a belixerancia rigorosa contra calquera abuso, contra calquera humillación que unhas persoas lle poidan infrinxir a outras.

martes, 2 de abril de 2013

Ben polos CIDADÁNS DE POTAMIÁS!!!


Una isla griega planta cara a los neonazis de Amanecer Dorado y rechaza su 'caridad racista'
Los ultraderechista de Amanecer Dorado habían organizado un reparto gratuito de comida en la isla, pero sólo para ciudadanos griegos.
Los habitantes de la isla de Thassos rechazaron los alimentos y les pidieron que abandonaran la localidad.
EFE. 01.04.2013 - 13:14h
Los habitantes de la pequeña localidad de Potamiás, en la isla griega de Thassos, plantaron este domingo cara a seguidores del partido ultraderechista Amanecer Dorado al negarse a aceptar la distribución gratuita de alimentos "exclusivamente para griegos", según publican este lunes los medios locales.
La respuesta de los habitantes de este pueblo fue contundente y en una acción organizada por la asociación cultural, el equipo de fútbol y particulares, se mostraron pancartas en las que se podrían leer frases como: "el fascismo no pasará", añaden los medios.
Los habitantes dijeron a los seguidores de Amanecer Dorado que no estaban dispuestos a aceptar este tipo de caridad racista y les pidieron abandonar inmediatamente la localidad.
La crisis económica que sufre Grecia desde hace más de cinco años ha dado alas a este partido y en las elecciones generales de junio pasado obtuvo el 7% de los escaños y 18 diputados en el Parlamento.
Amanecer Dorado ha aprovechado la frustración de los ciudadanos ante el trepidante aumento del desempleo para hostigar a los extranjeros.
En los últimos meses se han multiplicado acciones espectaculares como el reparto de comida gratuita a griegos o la creación de una red denominada "Médicos con fronteras", que ofrece asistencia médica solo a los nacionales.
Este fin de semana, el partido se pronunció además a favor de reintroducir la pena de muerte en Grecia y aplicarla a los extranjeros que hayan cometido delitos violentos.