No 1981, en España, morreron 1.100 persoas a causa do envelenamento do aceite de colza, outras 60.000 foron intoxicadas, segundo a Organización de Consumidores e Usuarios. 25.000 destas persoas acabaron con secuelas irreversibles.
Os primeiros casos manifestáronse a principios de maio dese ano e inmediatamente o Goberno anunciou que o responsable da "nova epidemia" era unha partida de aceite de colza desnaturalizado, distribuído en venda ambulante como aceite de oliva. Pero non todos os científicos concordaban nas causas do envelenamento; investigouse se non podían ser tomates contaminados cunha pesticida organofosforado de uso ilegal en España, hipótese sostida polo médico militar tenente coronel Luís Sanchez Monje Montero ou se a causa era un mico-plasma, de transmisión aérea, que tras 10 días de incubación xera os mesmos síntomas de envelenamento gástrico. Hipótese que foi sostida polo Dr. Antonio Muro e Fernández Cavada, director en funcións do Hospital do Rei en Madrid.
O Dr. Fernando Montoro e a Dra. Concepción Sáenz Laín escribiron un artigo postulando que a causa da Síndrome Tóxica podía ser un fungo que crece sobre a colza e produce aflatoxinas, á súa vez rexeitaron a hipótese de que fose contaminación con anilina. Luís Frontela Carreiras, catedrático de Medicamento Legal e director do Instituto de Ciencias Forenses da Universidade de Sevilla, presentou un informe onde postula que o responsable podería ser un nematicida (veleno para parasitos das raíces) coñecido como Nemacur, producido e utilizado na Comunidade Valenciana. Houbo quen tamén pediu que se investigase a posibilidade de que a causa fose a utilización de recipientes de cadmio, metal do cal os ácidos a baixas temperaturas son solventes, así a causa podería ser unha contaminación progresiva con metais pesados.
As investigacións multiplicáronse en varias partes do mundo, sabíase que devandito aceite é mortal para o gando vacún, pero nunca se tiñan coñecido casos de intoxicación en humanos. En España, Luís Frontela, catedrático de Medicamento Legal da Universidade de Sevilla, realizou un experimento onde se alimentou a ratos con pementos e tomates que previamente foran tratados cun nematicida organofosforado (3metil-4-metiltiofenil isopropilamido fosfato). «Entre o 1% e o 20% dos animais así alimentados morreron. O resto reproducen as principais lesións da síndrome tóxica. En cambio os ratos aos que se lles forneceu aceite de colza o único que fixeron foi engordar»
En outubro de 1989 a investigación xudicial pechouse coa publicación da sentenza que exonerou aos importadores e empacadores do aceite por non comprobarse que tóxico puntual causou os envelenamentos.
Sheila Martínez (4ºA)
Ningún comentario:
Publicar un comentario