Sabina sanmartín
View more presentations from ferrocouselo.
mércores, 16 de xuño de 2010
O berro
Alguén sabe exactamente onde está Kirguizistán? A pelexa entre kirguises e usbecos xa conseguiu o suficiente número de mortos como para aparecer nas portadas (iso si, sen facerlle sombra a maldita crise). Acadar un nivel de atención maior ou manterse só depende da súa capacidade para seguir matándose.
A foto de Igor Kovalenko é fermosa, tres nenos e unha flor á xogo coa camiseta da nena que berra a súa dor. Con que nos quedamos? Coa pericia do fotógrafo ou co grito eterno de Munch?
xoves, 10 de xuño de 2010
domingo, 6 de xuño de 2010
xoves, 3 de xuño de 2010
martes, 1 de xuño de 2010
Israel: a violencia impune
Onte produciuse unha nova e brutal violación dos dereitos humanos por parte do Estado de Israel. Un Estado que desde a súa creación en 1948 condenou a millóns de palestinos ao exilio, á miseria e a humillación persoal e colectiva, nun réxime de apartheid que conta co vergonzoso beneplácito da comunidade (deberiamos dicir mafia) internacional. Para Israel, para os seus gobernantes, non existen nin os principios morais, nin éticos, nin humanitarios, nin, mesmo, relixiosos. E aínda hai xente que os xustifica! só poden ser ignorantes ou fanáticos (ou hipócritas, claro).
Conflito Palestina
.View more presentations from ferrocouselo.
Outro barco con axuda humanitaria para Gaza arríscase a ser tamén asaltado polo Estado pirata (que será iso do dereito) e leva o nome de Rachel Corrie, unha activista do Movemento Internacional de Solidariedade (ISM), esmagada por un bulldozer israelí cando procuraba evitar a demolición de casas palestinas levadas a cabo polo Exército de Israel (todo vale), o 16 de marzo do 2003. A súa morte tamén quedou impune.
Fotos que falan
De xiz-toria recollemos este magnífico traballo realizado ao longo do curso 2009-2010 polo alumnado de 2º de Bacharelato do IES Francisco Aguiar de Betanzos. Trátase dunha orixinal e interesante experiencia, da que aquí se presenta unha parte, que ten como obxectivo crear un arquivo de imaxes acompañadas dos arquivos sonoras coas palabras dos protagonistas de ditas imaxes. Noraboa e moitas grazas.
Iª exposición fqf
View more presentations from xiztoria.
domingo, 30 de maio de 2010
martes, 25 de maio de 2010
venres, 21 de maio de 2010
A casa, de onte a hoxe
Este é un traballo realizado polo alumnado de 3º da ESO do noso Colexio, dentro da materia de Ciencias Sociais, para participar no 2º Certame Xentes, Espazos e Lugares convocado polo Proxectoterra e o periódico Xornal de Galicia. O tema escollido foi a evolución da casa rural e dos seus espazos interiores. A información tirouse das entrevistas que cada alumna e alumno lle fixo aos seus avós e pais.
xoves, 6 de maio de 2010
MIRADOIRO: "vítimas da crise do capitalismo"
No antigo Caladiños tiña unha sección da fotoblogoteca titulada Miradoiro na que recollía imaxes da actualidade que, por unha ou outra razón, reclamaron a miña atención. Son fotos que, para min, evocan o mundo que vivimos e axudan a comprendelo. Hoxe decidín recuperar a sección para o novo Caladiños.
Flores á porta da sucursal bancaria de Atenas onde morreron tres empregados polo incendio provocado por un cóctel molotov durante a manifestación convocada contra as medidas de axuste tomadas polo goberno heleno.
Traballadores que loitan, traballadores que morren... todos vítimas dun sistema que só beneficia a uns poucos privilexiados, avariciosos inhumanos, que non teñen ningún escrúpulo en condenar á miseria a millóns de persoas mentres eles contemplan o espectáculo desde os seus guetos de luxo estúpido, ridículo. Cando comprenderán a lección do rei Midas?
sábado, 1 de maio de 2010
1º DE MAIO, CHICAGO 1886
 En 1889, centenario da Revolución francesa, creouse en París a II Internacional, formada exclusivamente por sindicatos e partidos socialistas. Entre outras decisións, acordaron a celebración do Primeiro de Maio como día internacional da clase obreira. A principal reivindicación dos primeiros anos foi a xornada máxima de 8 horas de traballo, cando eran frecuentes as xornadas de doce e ata dezaseis horas e sen descanso semanal. En España a Lei do descanso dominical non se aprobou ata 1904. A data lembra o ocorrido en Chicago o 1º de maio de 1886. Dous anos antes o Congreso da federación de sindicatos de EE UU decidiu que todos os sindicatos fixeran o 1º de maio de 1886 unha folga xeral pola xornada de oito horas. Ese día producíronse unhas 5.000 folgas en EE UU, cunha participación duns 340.000 folguistas. A mobilización foi un éxito, e moitos empresarios víronse obrigados a conceder as oito horas. Sen embargo, a represión foi tamén moi forte, provocando numerosos feridos e mortos. Os feitos máis graves ocorreron en Chicago, na praza de Haymarket, onde morreron e resultaron feridos varios policías e moitos manifestantes. Unha sentenza xudicial posterior levou á forca a cinco líderes obreiros, nun vergonzoso proceso, polo que foron condenados, sen probas, de ter atentado contra a policía. O 1º de maio de 1886 tivo un carácter anarquista e limitouse a EE UU. O que hoxe aínda se celebra ten unha orixe socialista, que viron na data un medio máis de redención da clase obreira da opresión capitalista, sen revolucións violentas, proclamando a solidariedade entre os traballadores de todo o mundo. Así o dicía o periódico socialista La Justicia Social, de Reus, en 1914: "o 1º de maio significa combater incesante e implacablemente aos nosos opresores, significa loitar en todos os terreos contra a burguesía e todos os seus partidarios, significa destruír a actual división dos homes en dúas clases antagónicas e convertelas nunha soa de traballadores, iguais e libres...". Lembrar hoxe, as orixes do 1º de maio e da loita obreira en xeral permítenos ser conscientes do moito que custou conseguir e manter medidas sociais que poden parecernos naturais, pero que millóns de persoas aquí, e en todo o mundo, aínda non poden gozar. Se cremos que todas as persoas deben ser libres e iguais, a loita debe continuar. |
luns, 26 de abril de 2010
O 11-S
O 11 de setembro de 2001 leváronse a cabo unha serie de atentados suicidas que implicaron o secuestro de catro avións por 19 membros da rede Al-Jihad Qaida.
Os dous primeiros avións foron os da American Airlines Flight 11 e 175 da United Airlines, que foron levados ata as ‘torres xemelgas’ do World Trade Center, un avión en cada torre, facendo que se derrubaran en dúas horas. O terceiro avión secuestrado foi o American Airlines Flight 77, que supostamente caeu na esquina do Pentágono, en Virxinia. O cuarto avión, que era da United Airlines Flight 93, que non puido chegar ao obxectivo, xa que os pasaxeiros e tripulantes tentaron retomar o control e debido a iso caeu nun campo aberto en Shanksville, Pensilvania.
Morreron 2.973 persoas, incluíndo 246 mortos nos catro avións (ningún dos pasaxeiros dos avións secuestrados sobreviviu), 2.602 mortos en Nova York dentro das ‘torres xemelgas’ e na base das mesmas e 125 mortos dentro do edificio do Pentágono. Ata o momento, 24 persoas permanecen na lista de desaparecidos.
Este atentado caracterizouse polo uso de avións como armas, creando unha situación de maior medo en todo o mundo occidental. A raíz dos ataques, o goberno de EE UU, presidido por Bush, declarou a guerra contra o terrorismo, cos obxectivos de levar a Osama bin Laden e Al Qaeda ante a Xustiza e previr a acción das redes terroristas. As invasións de Afganistán e Iraq teñen, supostamente, ese fin. Outra consecuencia dos atentados foi o racismo e o acoso de persoas de orixe árabe.
Andrea Correa (4ºA)
domingo, 25 de abril de 2010
Revolução dos Cravos
A Revolución dos Caraveis, coñecida como Revolução dos Cravos ou simplemente O 25 de Abril é o nome dado o levantamento militar do 25 de abril de 1974, que provocou a caída en Portugal da ditadura fascista iniciada por Salazar en 1926, converténdose na ditadura máis longa de Europa. Desde 1968 o ditador era Marcello Caetano. O fin deste réxime, coñecido como Estado Novo, permitiu que as últimas colonias portuguesas lograran a súa independencia e que Portugal mesmo se convertera nun estado de dereito liberal.
A revolución debe o seu nome á reacción popular, que repartiu caraveis ós soldados e estes os puxeron nos canóns das súas armas, simbolizando o seu apoio á revolución.
Outro símbolo da revolución é a canción Grândola, Vila Morena, de Zeca Afonso, que se emitiu ás 00:25 en Radio Renascença como sinal para confirmar o inicio das operacións da revolución.
A primeira reunión clandestina de capitáns realizouse en Bissau, o 21 de agosto de 1973. Unha nova reunión, o 9 de setembro de 1973 deu orixe ó Movimento das Forças Armadas, formado por un grupo de militares de esquerdas que se radicalizaran a causa do fracaso da guerra colonial que Portugal mantiña contra Guinea Bissau, Mozambique é Angola. O 24 de marzo a última reunión clandestina decidiu o derrubamento do réxime pola forza.
No día 24 de abril de 1974, ás 22:55 h. é emitida a canción E depois do Adeus, de Paulo de Carvalho, polos Emissores Associados de Lisboa. Este foi un dos sinais dos golpistas e que deu comezo á toma de posicións da primeira fase do golpe de estado. O segundo sinal foi dado ás 00:25 h, coa canción Grândola, Vila Morena, que confirmaba o golpe e marcaba o comezo das operacións.
A pesares dos continuos chamamentos radiofónicos dos capitáns de abril á poboación para que quedaran nos seus fogares, miles de portugueses saíron ás rúas mesturándose cos militares sublevados. Nun só día a Revolución triunfou.
O día seguinte, formouse a Junta de Salvação Nacional, constituída por militares, e que procederá a un goberno de transición. O esencial do programa do MFA foi resumido no programa dos tres D: Democratizar, Descolonizar, Desenvolver.
A revolución provocou a morte de 4 persoas, cando elementos da policía política (PIDE) dispararon sobre un grupo que se manifestaba ás portas das súas instalacións na Rúa António Maria Cardoso, en Lisboa.
En 1975 convocáronse eleccións e outorgóuselle a independencia ás colonias de Angola, Mozambique, Guinea-Bissau, Cabo Verde e Santo Tomé e Príncipe. Os primeiros anos da revolución foron bastante tensos, pois a chegada da democracia provocou un duro enfrontamento entre os sectores máis esquerdistas e os moderados, saldado finalmente coa vitoria destes últimos. A constitución de 1976 confirmou o rumbo democrático da nación.
El pronunciamiento militar del 25 de abril de 1974 en Portugal
Antón Castroagudín e Damián Maneiro (4ºA)
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)