venres, 20 de xullo de 2012

Nobody is perfect


Asignáronme un chofer novo, e un día fomos ao sector soviético para visitar o cemiterio xudeu na Schönhauser Alle, no que estaba enterrado meu pai.
O cemiterio tiña un aspecto terrible, lápidas esnaquizadas e tiradas, cráteres abertos polos obuses, árbores queimadas, a terra removida polas cadeas dos tanques, a herba medrando, salvaxe. E cando entramos no cemiterio saíron ao noso encontro dous homes: o rabino e o enterrador. Achegueime a eles e díxenlles que buscaba a tumba do meu pai e pedinlles que me axudaran. O rabino díxome que iso sería moi difícil. Houbera unha batalla de tanques no cemiterio. Estivera vivindo durante catro anos baixo terra, toleraran a súa presencia porque alguén tiña que ocuparse do cemiterio. Pero, a pesar de todo, cada día os nazis podían asasinalo. E entón chegaron os rusos:
<<- E a miña muller e eu, entusiasmados, saímos ao seu encontro. Como tiñamos agardado aos nosos liberadores! con que febril entusiasmo saímos ao seu encontro! O primeiro que fixeron foi violar a miña muller. Mataron a miña muller.>>
Aquela muller tiña sobrevivido aos nazis e foi asasinada despois polos seus liberadores.
Buscamos a tumba do meu pai. Non a atopamos.
Nadie es perfecto, Billy Wilder (con Hellmuth Karasek), ed. Grijalbo, 1993 (pax. 258-259)

Ningún comentario: