Mariví Villaverde

Naceu en Vilagarcía de Arousa en 1922. Filla do deputado Elpidio Villaverde. Era aínda unha nena cando sofre o seu primeiro exilio. Marchou coa súa familia para Francia, onde xa estaba o seu pai a finais do ano 1936. Nese primeiro exilio, de preto de tres anos de duración, coñeceu a Ramón de Valenzuela. En outubro de 1939 embarcou cara a Bos Aires, xunto coa súa familia.

Tardou cinco anos en volver a ver a Ramón de Valenzuela, incomunicado neste tempo en cárceres e campos de concentración. A parella reencontrouse no ano 1945 para casar. Pensaban vivir en Galicia pero en 1949 tiveron que exiliarse a Bos Aires. Alí traballou no Teatro Galego da Federación e dirixe xunto con Arturo Cuadrado o xornal "Galicia". Regresou novamente a España en 1966.

“Dezasete anos durou o meu segundo exilio en Bos Aires. Era o primeiro en América de Ramón e dos nosos dous fillos nacidos na terra, que deron naquel mundo novo, acolledor e case sempre xeneroso. Alí onde tantos galegos, antes e mesmo despois, formarían o seu fogar e, fieis ás súas raíces, lograran crear sociedades que mantiñan vivo o espírito de Galicia” escribe Mariví Villaverde en Tres tempos e a esperanza.

Ao seu oficio como escritora, tradutora e xornalista, tamén como actriz e impulsora do teatro, uniuse nos últimos anos o seu traballo no Consello pola Memoria e, desde o seu regreso, na lembranza da cultura do exilio.

Xa con máis de oitenta anos seguiu partipando en todos os movementos sociais, nas reivindicacións en favor da lingua, contra a guerra e polo Prestige.