Cando recrúa a guerra permanente entre
israelís e palestinos cun novo, pero igual de salvaxe, ataque do exército de
Israel sobre a poboación de Gaza, debemos recordar aos valentes que se rebelan
contra a violencia estrutural. Non todos os israelís son sionistas, nin todos
os palestinos son yihadistas. Pero tampouco se pode medir coa mesma vara ao
agresor (Israel) que ás vítimas (palestinos). Un mínimo de ecuanimidade na
análise do conflito non pode máis que concluír, con todos os matices ou escusas
que se queiran, que o principal responsable da situación é o Estado de Israel.
A pesar da imaxe monolítica que se transmite
dos israelís na política de man dura fronte aos palestinos, existe unha
minoría de valorosos que se opoñen ao uso das armas. Deles case que nunca se
fala nos medios, porque non lle interesa nin ao goberno israelí nin aos seus
aliados occidentais. Pero coñecelos e difundir as súas ideas e actuacións é
unha das maneiras máis eficaces das que dispoñemos para contribuír ao cese da armas,
e ao diálogo como solución.
Os Shministim (estudantes de bacharelato en
hebreo) son mozos e mozas que foron encarcerados por negarse a facer o servizo
militar obrigatorio no exército que ocupa os Territorios Palestinos. Como di
Tamar Katz, de 19 anos: "Non estou disposta a converterme nunha das
persoas que agarran unha arma apuntando indiscriminadamente a civís de
Palestina". Yuval Ophir-Auron pensa que "existe outra maneira, que
non é o camiño da guerra. Esta é o camiño do diálogo, do entendemento, da
concesión, do perdón, da paz". Pola súa banda Raz Bar-David Varon di que
"non nacín para servir coma un soldado que ocupa a outro pobo, e a loita
contra a ocupación é miña tamén. É unha loita para a esperanza, para unha
realidade que ás veces se sente tan lonxe. Teño unha responsabilidade nesta
sociedade. A miña responsabilidade é a de rexeitar a entrada no exército".
Non queren ser cómplices dunha forza de
ocupación que condena á poboación árabe a vivir en constante estado de sitio,
empobrecidos, sen dereitos, aterrorizados. Os shministim son un exemplo para
todos, eles e elas amósannos o camiño da dignidade, a única vía para vivir como
seres humanos. Incluso nas situacións máis extremas, hai opción, só temos que
abrir os ollos: “Unha vez abres os ollos, a decisión é tan lóxica que non importa
o prezo a pagar” (Omer Goldman, de 19 anos, shministim, filla dun destacado
membro do servizo secreto israelí, o Mossad)
Esta web (en inglés) recolle firmas para que
o goberno israelí libere aos shministim: http://december18th.org/
Ningún comentario:
Publicar un comentario