Isto é vida?

Esta é a viñeta coa que remata (de forma apoteótica) A Mansión dos Pampín, o extraordinario cómic que Miguel Anxo Prado creou para o Proxecto Terra, un referente educativo en Galicia, un exemplo de como integrar a escola co medio, de como facer da educación unha ferramenta para mellorar a nosa paisaxe, a nosa sociedade.

Como case todos os anos, despois de traballar na aula de 3º da ESO a Unidade de Arquitectura Popular, limos a banda deseñada e contestamos a un cuestionario. As peripecias de Concha e Indalecio no mundo da propiedade inmobiliaria dan para moito máis que analizar as nosas degradadas paisaxes rurais e urbanas (cravadas polo autor). No centro desas paisaxes estamos nós, desleixados da nosa identidade, alienados polas modas, vítimas da ambición e das aparencias. Incapaces de valorar o noso entorno criticamente, sometidos á rutina máis vulgar, semella que somos incapaces de construír unha sociedade do benestar (tan de actualidade hoxe, por desgraza) na que o entorno ten un papel central (pracer paras os nosos sentidos, harmonía coa natureza). Os Pampín son unha ventá aberta a todas estas cuestións que moitas veces nin nos formulamos, das persoas e da paisaxe, das relacións humanas, dos gustos e dos prexuízos, da realidade e dos soños, de pais e fillos... E, por suposto, é un cómic do máis entretido. Aprendemos e divertímonos, que máis se pode pedir!!!

Traballar na aula co Proxecto Terra é un privilexio para un profesor, porque podes comprobar como poucas veces, como ese alumnado que tantas veces consideramos pasota, desmotivado, semella que esperta do letargo e comeza a discutir con fervor sobre as casas que lle gustan ou non, sobre as alturas e as colores, sobre o respecto a natureza, sobre as necesidades e os luxos, sobre tradición e modernidade... En definitiva, conseguimos unhas clases vivas que nos fan pensar co noso traballo ter sentido.

Este curso pensei que estaría ben incorporar algunhas das opinións do meu alumnado a este blog, tomando como referencia a viñeta final.

Esta imaxe amósame o pouco gusto que ten a xente elixindo as suas vacacións. Unhas boas vacacións non son estar nun sitio ateigado de xente onde non te poidas mover, é indignante que o q pensemos dunhas vacacións perfectas sexa estar metidos nunha praia sen case poder moverte cando hai cantidade de sitios turísticos moito mellores e bastante máis impresionantes. Eu antes de ir a unha praia así, iríame visitar cidades turísticas e máis interesantes. (N.)

É un sitio moi concurrido, quizais con demasiada xente. Un lugar no que non tes moita intimidade e con tanta xente un pouco agobiante... Os edificios estan moi cerca do mar o que pode supoñer un problema, é dicir que aproveitan demasiado o terreo. Unhas vacacións suponse que son para relaxarse e estar tranquilo e nun lugar asi sería imposible. Se fora eu iría a un lugar máis tranquilo e con máis natureza porque un sitio así a verdade é que me deprime un pouco. Bueno pero cada un é cada un. (S.)

Nesta viñeta represéntase o pouco gusto que hai para escoller unhas vacacións. Para o meu gusto nesta praia había moita xente. Eu preferiría unhas vacacións máis tranquilas. (A.)

Parece un sitio agobiante, sen contar os altos edificios que o presiden ó pé da praia. Estou en contra da frase de Indalecio, pois paréceme que ese sitio non é tan fabuloso, e pola contra, como di a muller, penso que era mellor (e máis barato) buscar unha casiña de turismo rural nunha vila, ou ir de acampada. Definitivamente, con esa frase non describiría ese lugar. Quizais fose mellor: Ai, Concha, que afogo entre a multitude! (S.)

É unha praia ateigada de xente un día de verán, ao seu redor hai novas construcións, edificios moi altos. Penso que deberían ser máis baixos, como moito de tres ou catro plantas de altura, xa que se hai edifios detrás sacaríanlle as vistas, ou ainda os farían máis altos. O comentario de Indalecio é o seguinte ''Ai Concha, isto é vida''. Para el estar rodeado de xente é unha satisfación, para o meu punto de vista é agobiante. Eu non sería capaz de pasalo ben nunha viaxe coa familia na que das un paso e molestas ó do lado, escoitas os gritos dos rapaces, as conversas de todos os do redor... Unhas vacacións deberían ser tranquilas, nun lugar que transmita pracer, para iso hoxe en día o mellor lugar é o rural pois case ninguén vive en aldeas e cada vez estan máis despoboadas. (Sh.)

Na viñeta vese xente moi apelotonada na praia, e o comentario que fai Indalecio paréceme moi desagradable, xa que él nesas vacacións non fixo nada, mandoullo facer todo á súa muller. O sitio que elixiron pra facer esas vacacións paréceme bonito pero é un lugar no que hai moita xente, parece que non hai outra praia nese lugar e iso dálle mala reputación. (V.)

Nesa praia non hai intimidade, nin tranquilidade pois esta ateigada de xente. Unhas boas vacacións necesitan un pouco de harmonía. Eu non diría o mesmo que dixo Indalecio, pois estar rodeada de moreas de persoas que non coñeces non me resultaría moi agradable, eu preferiría pasar unhas vacacións máis tranquilas. As vacacións xa son para descansar e relaxarse e penso que nun ambiente asi non me poderia relaxar e ainda me agobiaría moito máis. (An.)

Pareceume bonita a viñeta, gústame que a xente desfrute dos dias de sol, con moita xente ademais. (U.)

A xente esta moi apretada e non se está cómodo. A min persoalmente non me gustaría estar nunha praia coa xente tan apretuxada, prefiro estar sen moita xente ao meu arredor....Tomar o sol tranquila e que ninguén me moleste, xa que se hai moita xente ao meu arredor agóbiome moito. (M.)

Iso non é vida. Que os edificios de 15 plantas ocupen a zona de praia, que centos de persoas estean amoredas en praias, non é vida. A Destrución de montes e ecosistemas pra deixar paso á paisaxe urbana non trae beneficio á terra, tan só trae beneficio económico a unha minoria (os políticos,banqueiros e construtores). A vida é monte e praia, é natureza. O tipo de futuro que se nos oferta é a destrución da paisaxe. Hai que pensar nun modo de convivencia coa natureza e non na sua destrución. (Al.)


Non estou para nada de acordo con estas palabras, e mais aínda se fitamos detidamente a imaxe coa que estas están relacionadas. Destacan considerablemente, nesta viñeta, as edificacións, que non gardan para nada proporcionalidade entre elas, unhas son moi elevadas, outras relativamente baixas... E non só iso, se non que os edificios están tan preto da praia, que só os separa dela unha estrada (Cousa que tampouco vexo normal, posto que por ela están a circular unha cantidade elevada de vehículos,e desta forma,eu penso que non hai maneira de relaxarse na praia). Fóra diso tamén existe outro inconvinte, a xente. Non quero dicir que haxa que estar nunha praia baleira, pero o que tampouco vexo normal é elixir este lugar para pasar as vacacións familiares, sen ningunha clase de intimidade. O que quero dicir, para rematar, é que eu conservaría a "mansión" en Antelo para as vacacións e quedaríame co piso, anque fose un pouco maís lonxe da cidade. Que total por 12 metros cadrados máis... E así non salirían tan ben parados, o alcalde e o construtor. (P.)