Acabo de coñecer a morte de Sócrates, un grande. Como fanático do fútbol (do bo, non do de Mouriño) que son, conservo un recordo indeleble do equipo de Brasil que xogou o mundial de España en 1982. Velos era un pracer para os sentidos, pura técnica, pura maxia e pura alegría. Divertíanse xogando e iso transmitíase. E entre eles, o gran capitán, un tipo alto, delgado, elegantísimo con e sen balón. Tiña un pé moi pequeno para a súa altura, pero era quen de meter penaltis co tacón. Sempre coa cabeza alta, orgulloso pero non soberbio, patinaba sobre o campo regalando toques marabillosos cheos de intención.
Recordo ao xenio do campo, pero tamén lembro ao futbolista marxista, comprometido. Incrible! un futbolista que pensa e ademais opina con sentido! Lonxe, moi lonxe do Marca. Perfecto para os progres futboleiros. Cando nos atacaban por apoiar o 'opio do pobo', el era a nosa principal defensa (moi lonxe de raúles e cristianos). Obrigado Sócrates por ser tão bom com o pé e com a cabeça.
2 comentarios:
Futebol!! Brasil!! Ese xogo de calidade as tardes-noites dos luns...
Súmome á homenaxe ao filósofo.
(Lembro a un maoísta futbolero, que xogou no Madrid:
Paul Breitner).
Pero sí, co pasamento de Sócrates péchase un capítulo da nosa memoria futbolística.
Manuel, sabía que tiñas que comentar este artigo... O futebol corre pola veas, eh? Memoria futbolística e xa case memoria histórica. Aquí estamos, aínda dándolle patadas ao balón... escarallados.
Publicar un comentario